♥ بهترین های من ♥

سلام   البته مثل همیشه گرمو تازه از تنور دراومده تقدیمتون

دوستان عزیز می خوام از نگرانی درتون بیارم ، با دعای همه ی شما دلم

کمی آروم شده ، دیروز به کمک یک مشاوره توانستم کمی از اندوهم رو بکاهم

البته دعای شماها حتما اثرگذار بوده ، و خدای مهربان دلمو آروم کرده است

از همتون نهایت تشکر رو دارم که کنارم بودید و تنهام نگذاشتید .

چهار شنبه

بچه ها دیروز طرف صبح با یه مشاور کمی حرفیدیم و با کمک خدا

و دعای شماها و راهنماییهای مشاور تونستم کمی به آرامش برسم

دیروز ساعت 6 بازم رفتم آبگرم

واسه خودم خوش گذروندم، البته مهدی و مهیار رو هم با خودم

برده بودم ، مهیار در قسمت آقایون بود       

و اما مهدی که هنوز مرد محسوب نمیشه پیش ما بود

بیشتر از من به مهدی و مهیار خوش گذشت ، مهدی

خیلی خوشحال بود ، آخه دو روزه که پشت سر هم میرفت آبگرم

هوا کم کم تاریک میشد برگشتیم؛ شب رامین گفت که فردا میره تهران

و بعد از بستن قرار دادشون میره اصفهان .

پنج شنبه

صبح ما داشتیم صبحانه میخوردیم که مادر شوهرم زنگید و گفت بیایین امروز

رو بریم بیرون ، منم به رامین گفتم ، رامین گفت شما اگه میخوایین برین اما

من نمیتونم ،منم به مامانش گفتم که رامین نمیاد آخه قراره بره تهران

فقط منو بچه هاییم

ساعت 11 بود که بهم زنگیدند و گفتند آماده باشین که داریم میرسیم

اما ساعت دوازده رو هم میگذشت هنوز نیومده بودند ، نگو که ماشینشون خراب

شده بود ؛‌ بالاخره ساعت دوازده و نیم بود اومدند و ما هم سوار شدیم ، اول

مهدی رو سوارش کردم ؛ اما گریه کرد و گفت باید کنار شیشه باشه ، پیاده اش

کردم اول مهیار سوار شد بعد من و بعد مهدی ، وای وای  !!  نگو که

چهار انگشت مهدی لای دره و من نمیبینم ، با ضربه زیاد در ماشین رو بستم

 صدای جیغ مهدی به کجا ها که نرفت ، ما هم هنوز نمیدونیم که چرا جیغ میزنه

یه هو به دستش نگاه کردم که مونده لای در ، زودی درو باز کردم ، انگشتاش

کبود شده بود ، به سختی تونستم آرومش کنم ، با بستنی سرگرمش کردم

و فعلا هم نمیدونم که انگشتاش سالمند یا نه ، که البته انشااله سالم باشند .

بچه ها به این زودی خسته نشین ، ما تازه راه افتادیم 

یعنی تازه قصه داره شروع میشه

رفتیم نزدیک یه شهر دیگه ای زیر درختهای بلندی نشستیم

دوازده نفر بودیم ، خانواده برادر رامین و پدر و مادرش و خانواده عموی رامین

( البته خود عموش اونجا نبود زن عمو و بچه هاش بودند ) و منو بچه ها .

نهارمون رو انوجا خوردیم رامین جاش خیلی خالی بود ، اینا چند تا  مرد

تا ساعت 4 هنوز نتونسته بودن یه چایی واسه ما آماده کنند ، اگه رامین اونجا

بود تا نیم ساعت ، اول از هر چیزی حتما یه چایی دم میکرد ، همه باهم داشتیم

والیبال و ( آراداوردی ) معادل فارسیش شاید ( وسطی ) باشد . بازی میکردیم

البته من زیاد والیبال بلد نیستم به همین خاطر فقط در آراداوردی شرکت میکردم

که با همون ضربه و توپ اول از پا میافتادم

با دختر عموی رامین رفتیم کمی کنار حوض بزرگی که اونجا بود نشستیم

در همین لحظه رامین بهم زنگید و گفت که داره راه میافته به طرف تهران

ساعت درست 6 بود ، رامین فردا صبح زود میرسه تهران  .

با دختر عموی رامین کمی حرفیدیم ، موضوع در مورد دوس پسرش بود 

 بعد از کمی دیدیم بچه ها صدامون میکنند که بیایین میریم پارک همون شهر

ما هم رفتیم

اگه خسته شدید برید و قهوه ای نوش جان کنید

و با حوصله کامل برگردید چون ما تازه داریم میریم پارک

رفتیم رسیدیم پارک ، اینجا به بچه ها بیشتر چسبید ، سوار هر چی دلشون

میخواست شدند          

و ما هم داشتیم اونا رو نگاه میکردیم

بعد از شاید 2 ساعت داشتیم برمیگشتیم ، که تصمیم گرفتیم در بین راه

هندونه بخوریم ، تقریبا تا شهر خودمون بیست دقیقه ای باقی مانده بود که نگه

داشتیم برای صرف هندوانه ، هوا هم کاملا تاریک شده بود ، در همون تاریکی

هندوانه رو هم میل کردیم بازم راه افتادیم ؛ رسیدیم خونه ساعت 10

شده بود ؛ زودی زنگیدم رامین و احوالش رو پرسیدم و بعد خداحافظی کردم

راستی بچه ها این شکلک خیلی شبیه منه ، به همین خاطر آوردم

نشونتون بدم 

ببخشید بازم طولانی شد